In september 1987 is de terugkeer van de trainer Bert Jacobs
een feit. Hij treedt in dienst bij Vitesse, als opvolger van Niels Overweg. De
Arnhemse club speelt op dat moment alweer jarenlang in de Eerste Divisie. En
dat is niet het podium dat de sinds 1970 op het hoogste niveau werkende Bert Jacobs gewend
is.
Toch is zijn keuze voor Vitesse een bewuste. Ondanks
interesse van Eredivisieclub FC Groningen gaat zijn voorkeur uit naar de
Arnhemmers: “Bij Groningen had ik meteen vol aan de bak gemoeten. Vitesse was
een club in de marge, waardoor ik rustiger kon beginnen. Dat was na mijn ziekte
een wat fijnere manier om weer op te starten. En bij FC Groningen was Rob
Jacobs net ontslagen. Tsja. Bert Jacobs als opvolger van Rob Jacobs, dat klinkt
ook zo lullig.”
Met Vitesse beleeft Bert Jacobs een gigantische opmars. Eindigt hij in het eerste seizoen nog in de middenmoot, het tweede jaar wordt hij met Vitesse kampioen. Daardoor haalt Jacobs in 1989 eindelijk zijn eerste tastbare prijs als trainer binnen. Maar het succes zou alleen maar groter worden: in 1990 zou het gepromoveerde Vitesse als vierde in de Eredivisie eindigen en daardoor Europees voetbal halen.
En dat terwijl voorzitter Karel Aalbers in de beginperiode
van Jacobs bij de club nog flirtte met Johan Cruijff om hoofdtrainer te worden.
Jacobs bleef stoïcijns onder de pogingen van Aalbers en bleef gewoon zijn eigen
weg gaan. Langzaam bouwde hij aan een prima presterend elftal, waarbij Jacobs
met een relatief kleine groep spelers werkte. Het elftal vormde een ingespeeld
geheel en werkte volgens een vast patroon. Daarin bleek de trainer Jacobs veranderd
te zijn. Niet langer was hij van de afwisselende trainingen, maar zocht hij het
juist in de herhaling. Zo keek Jacobs later terug: “Edward Sturing moest 250
voorzetten geven in een week. Herhaling: dat was het toverwoord. Moest ik ze
dan voor de variatie touwtje laten springen of andere flauwekul?”
...Bert Jacobs heeft het geflikt: hij promoveert met Vitesse naar de Eredivisie... |
Het succeselftal van Vitesse ontstond door de vakkennis van
Jacobs, maar ook door een hoop toeval en geluk. Zo ging de aanvankelijk als
jeugdtrainer aangetrokken Frans Thijssen weer voetballen en deed hij dit
vervolgens uitermate goed.
Daarnaast kwamen Hans van Arum en Rick Hilgers rechtstreeks over van de amateurs en bleken ze het niveau wonderbaarlijk snel aan te kunnen. De grootste overwinning van Jacobs was misschien wel de ontwikkeling van John van den Brom. Volgens critici had hij een te lage handelingssnelheid, waardoor de in de Eerste Divisie excellerende Van den Brom het Eredivisieniveau niet aan zou kunnen. Dat bleek een misvatting: de Amersfoorter haalde zelfs het Nederlands Elftal.
Daarnaast kwamen Hans van Arum en Rick Hilgers rechtstreeks over van de amateurs en bleken ze het niveau wonderbaarlijk snel aan te kunnen. De grootste overwinning van Jacobs was misschien wel de ontwikkeling van John van den Brom. Volgens critici had hij een te lage handelingssnelheid, waardoor de in de Eerste Divisie excellerende Van den Brom het Eredivisieniveau niet aan zou kunnen. Dat bleek een misvatting: de Amersfoorter haalde zelfs het Nederlands Elftal.
Niet alleen de trainer Jacobs bleek veranderd te zijn, ook
de persoon Bert Jacobs had een verandering doorgemaakt, vertelde hij: “Ik zit
tegenwoordig ook graag thuis, het is allemaal wat evenwichtiger geworden. Ik
heb meer plezier in andere dingen. Zo verheug ik me al een tijdje enorm op de kerst.
Dan ga ik skiën, heerlijk vind ik dat.”
Ondanks alle veranderingen bestond de humorvolle trainer
Bert Jacobs nog altijd: zo probeerde hij nadat Vitesse een overwinning op PSV
had geboekt met een fiets een discotheek in Arnhem binnen te rijden: “We waren
aan het stappen, ik zag ergens een fiets staan, sprong erop en wilde in mijn
enthousiasme daarmee die discotheek in rijden. De portier schrok zich rot en
hield me tegen.”
En ook over de grenzen kreeg Jacobs de lachers op zijn hand:
“Tijdens een trip van Vitesse naar Rusland heb ik eens een stunt uitgehaald om
het ijs te breken. Voor een receptie had ik het uniform van een echte generaal
aangetrokken. Toen Karel Aalbers me binnen zag komen, kon hij wel door de grond
zakken. Maar ik heb daar een act opgevoerd die iedereen prachtig vond. Twee
weken later kreeg ik van die generaal z’n pet als aandenken. Aalbers, die veel
zaken doet in Rusland, heeft alleen maar baat gehad bij die grap. Er gingen
deuren voor hem open.”
In 1990 deed Bert Jacobs de duurste aankoop uit zijn
loopbaan: voor 500.000 gulden werd Phillip Cocu overgenomen van AZ. Het typeert
de trainer Jacobs, die het altijd van koopjes moest hebben. Met relatief
bescheiden materiaal was het rendement groot. Bert Jacobs bleef tot 1992
werkzaam bij Vitesse en haalde in dat jaar opnieuw Europees voetbal. Voor
Jacobs zelf lonkte nieuw avontuur: tien jaar na Seiko Hong Kong werd hij
opnieuw trainer van een buitenlandse club…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten